KIRMIZI KARGA

  SEVGİLİ RADYO GÜNLÜĞÜ 5 Mohsen Namjoo  “Zolf” Hayatımızın birçok dönemi inişli-çıkışlı bir seyir izledi... Bazen, bizim için “zirve” denilebilecek zamanlar yaşadık. Yaptığımız işler ödüllere boğuldu. Bizler şımartıldık. Çoğu zaman hak etmediğimizi düşündüğüm övgülerle ayaklarımız yerden kesildi. Mutluyduk... Bazen de “dip” denilebilecek dönemlerimiz oldu. Üç-beş kuruş kazanabilmek için TRT’ye işler yaptık. Ki bu işleri yapabilmek için bile, bizi çok seven dostlarımız kendilerini paralamak zorunda kaldı.  Sonra o “dip”in en dibini gördüğümüz zamanları yaşadık. Elimizde üç-beş kuruş kazanacak işlerimiz bile kalmadı. Ev kiramızı bile ödeyemiyorduk.  İşte bu dönemde bizim ayakta durabilmemiz için dostlarımız seferber oldu. Nefes aldıkça unutamayacağım destekler gördük dostlarımızdan. Kimisi ders verebilmemiz için çalıştığı üniversitenin kapılarını açtı, kimisi sırf biz de yararlanalım diye kendi işlerini bizim tezgahımızda yaptı. Kimi geri dönüşü çok zor görünen krediler açtı bize... Ama

  SİS MANASTIRI "İnsan Nedir, Şimdi Bildim..." - III - Kozan Kalesi'nin kuzeydoğu yamaçlarında, antik kentin yukarısında yer alan Sis Manastırı’nın günümüzde sadece kalıntıları kalmıştır. Tüm yapıların etrafını çevreleyen ince kesme taştan yüksek duvarların parçaları ve iki kule bugün kısmen ayaktadır.  Tüm alan doğuya doğru eğimli olduğundan, kilisenin doğusunda bir istinat duvarı vardı. Bu duvarın alt sıralarının taş kaplaması harçlı bosaj taşı (taşlar çeşitli şekillerde pürüzlü ve çıkıntılı olarak) yapılmıştır. Duvarın geri kalan kısımları, kilisenin dış cephe kaplamasına benzer şekilde ince kesme taşla kaplanmıştır. Sis Manastırı tarihi kayıtlarda, Ermeni Kralı I. Hetum’un (1226-1269 yılları arasında yaşamıştır) kraliyet sarayında Aziz Sofya Katedrali’ni inşa ettirdiği bilgisiyle geçer. Ancak daha sonra Mısır Memlukluları ile yapılan savaşlar sırasında Sis şehri de kraliyet sarayı da Aziz Sofya Katedrali de yıkılır. Kaynaklardan, 1292’den 1873’e kadar Ermeni patrikler

SEVGİLİ RADYO GÜNLÜĞÜ 4 “Kimseye Etmem Şikayet” Odanın duvarları kireçle bembeyaz ve tertemiz boyanmış. Hayli büyük oda kilimlerle renklendirilmiş. Bir köşede, üzerine serilmiş kilimle sedire çevrilmiş bir yatak, yılların izini taşıyan zemini kapatmak için kullanılan daha büyükçe bir kilim ve duvarın beyazlığı içinde tüm renkleri öne çıkan kırmızı ağırlıklı bir el dokuması kilim/namazlık... Biri yandaki odalara açılan pencereye, diğeri giriş kapısının karşısına yerleştirilmiş iki kitaplık. Babamın dükkanından gelen şezlong, annemin çeyizinden kalan bakır mangal ve odanın en gözde zenginliği; komodin üzerine yerleştirilmiş bir pikap...  O komodinin içinde ise çoğunluğu 45’lik onlarca plak... *    *    * Doğup büyüdüğüm evden sıklıkla söz ediyorum. Kozan Kalesi’nin eteklerinde dik bir arazide merdiven gibi aşağıya doğru inen üç ayrı oturma bölümünden oluşur. Orta kat büyük ailenin oturduğu “bizim ev”dir. Aşağıda iki oda bir mutfaktan oluşan bir kat vardır. Burası zaman zaman yakın ve güv